ارتباط ژن‌های HER2/neu و p53 و گیرنده‌های استروژن و پروژسترون با میزان بقا در زنان ایرانی مبتلا به سرطان‌ پستان

  مقدمه: بیومارکرهایی همچون گیرنده‌های استروئیدی، HER2/neu و P53 ، نقشی کلیدی در ارزیابی سیر بالینی، پیش‌آگهی و نیز تعیین نوع درمان سرطان پستان ایفا می‌نمایند. با وجود تحقیقات گسترده در این زمینه، اختلافات موجود در نتایج و نیز تأثیر عوامل جمعیتی در وضعیت این بیومارکرها، اهمیت بررسی‌های بیشتر در مناطق گوناگون از جمله کشور ایران را خاطرنشان می‌سازد. در مطالعه حاضر، ارتباط ژن‌های HER2/neu ، p53 ، ER و PR با میزان بقا در مبتلایان به سرطان پستان شهر مشهد ، مورد بررسی قرار گرفت.   روش بررسی : این مطالعه بر روی 339 بیمار مبتلا به سرطان پستان که از سال 1379 تا 1384 به بیمارستان‌های قائم (عج) و امید مشهد معرفی شده بودند، انجام گردید. به این منظور، وضعیت ایمونوهیستوشیمی بیومارکرها و نیز وضعیت بیمار در پیگیری‌های متوالی از نظر عود بیماری ثبت گردید. پیگیری بیماران تا پایان سال 1385 ادامه یافت.   یافته‌ها : در ارزیابی ایمونوهیستوشیمی، به ترتیب6/46، 8/43، 7/51 و 1/36 درصد از بیماران از نظر ER ، PR ، HER2/neu و p53 مثبت بودند. همراهی ER با PR ( P < 0.001 ) و HER2/neu با p53 ( P = 0.041 ) به‌طور معنی داری مشاهده شد. همچنین بین ER با HER2/neu ارتباط مستقیم و معنا‌داری مشاهده شد ( P = 0.001 ). در آنالیز بقاء، ارتباط معناداری بین بیومارکرها و بقای عاری از عود مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری : الگوی متفاوت بدست آمده در زمینه نقش پروگنوستیک بیومارکرهای سرطان پستان در منطقه شمال شرق کشور، نشان‌دهنده تأثیر عمده فاکتورهای جمعیتی در این زمینه است. با توجه به اینکه تاکنون مطالعه مشابهی در این منطقه انجام نشده است، بررسی حاضر می‌تواند مبنایی برای مطالعات گسترده‌تر در منطقه با تأکید بر زیرگروه‌های جمعیتی خاص باشد